فروهر

شاهنامه نشان دهنده هویت ایرانی سخن فردوسی فریاد و غرش امواج اقیانوس بیکران را به گوش می‌رساند. شاهنامه پیکار نیکی و بدی، روشنایی و تاریکی، داد و ستم، آزادگی و بندگی ایرانیان و دژخیمان ایران است. سراسر شاهنامه ستایش دانش، خرد، نیکی، آزادگی و جوانمردی، داد و دَهِش، عشق به ایران و انسانیت و بیزاری از بداندیشی و بدکاری و خشم، آز و غرور، دروغ و نابخردی است. افزون بر زبان فارسی و وزن سروده ای شاهنامه، نقش آن در تقویت هویت ملی ایرانیان، روش‌هایی که به وسیله شاعر در سرودن اثرش مورد بهره قرار گرفته، می‌تواند دلیل‌های ماندگاری این اثر تا به امروز مورد توجه قرار گیرد. از تجزیه و تحلیل این روش‌ها آشکار می‌شود که شاهنامه تنها به گفتن داستان‌ها و اساطیر نمی‌پردازد بلکه روح اجتماعی فرهنگی زمانه‌اش را تا اندازه‌ای که به این داستان آسیب وارد نسازد در کالبد آن دمیده و این سبب همه‌گیری و محبوبیت آن تا به امروز بوده‌است و حتی نسل‌های جدید ایرانیان دوست‌دار آن هستند. ارزش تاریخی شاهنامه در این نیست که فردوسی داستان‌ها را به نظم کشیده بلکه کار بزرگ وی جستجو و پیدایش داستان‌هایی که شکل‌گیری تمدن ایرانی، تاریخ‌سازان و تاریخ‌آفرینان پر مقاومت و اندیشه بزرگ ایرانی را نشان می‌دهد. کارنامه هستی ملتی کهن را که گویی در کانون جهان ایستاده است و هر روز روزگارش با انبوهه ای از سختی‌ها و دشواری‌ها رو به رو بوده اس فروهر...ادامه مطلب

  نگرش فرزانگان این سرزمین در اوضاع و احوال روزگارشان به منظور طرح یک سامان اخلاقی – سیاسی که دربرگیرنده خیرهمگانی باشد، اندیشه های ایرانشهری را پی ریخته است. اندیشه ایرانشهری، مجموعه آرمان های اجتماعی- سیاسی سرآمدان و فرزانگان ایران باستان است كه جهان ایرانی بر بنیاد آن، گیتی را تفسیر و تبیین می نمود. این اندیشه ها که در درازای سده ها از استوره ها به تفکر فلسفی نزدیک شدند، نگاه عنصر ایرانی را در باره انسان، اجتماع، زندگی و پیوند اینان با یکدیگر بیان می کند. پس اندیشه های ایرانشهری مشتمل بر جهان بینی ایرانی است که در گذر زمان پخته شده است و صیقل یافته است. جلوه گاه پررنگ اندیشه های ایرانشهری، شاهنامه فردوسی، گاتهای زرتشت، برخی سنگ نبشته های باستانی و متون پهلوی و شماری از اندرزنامه های بزرگان ایران زمین هستند. در اسطوره ها، بازتابهایی از آرزوها، آرمانها، ارزشها، نگرانیها و عواطف ملتها دیده می شود. برای نقب زدن از استوره به اندیشه فلسفی یک ملت کهن، ژرف نگری در متن استوره ها و داستانها و انگیزه ای که در پشت ساخت استوره بوده است، بایستی دانسته شود. در جهان بینی ایرانی، تاریخ، پهنه رسایی و بالندگی اندیشه می باشد و تکامل مادی، تجلی اجتناب ناپذیر این فرآیند است. + نوشته شده توسط پژواک روشن روان در یکشنبه هشتم بهمن ۱۳۹۶ و ساعت 14:3 | فروهر...ادامه مطلب

فروهر چیست:  فَروهَر یا صورت اوستائی آن فَروَشی یا در فارسی باستان فَرورتی و در پهلوی فَروَهر یکی از نیروهای مینویی (در برابر گیتی ای) است که به عقیدهٔ مزدیسنان پیش از پدید آمدن موجودات، وجود داشته و پس از مرگ و نابودی آنها، به عالم معنا رفته و پایدار می‌ماند. این نیروی معنوی (مینویی) که می‌توان جوهر حیاتش نامید، فناناپذیر است و هرگز دچار زوال نمی‌شود. «فَرَوَشی» یا «فروهر» در قامت یک آموزه بطور جدی در متون زرتشتی نمود یافته و پرورانده شده است. فلسفه فروهر:  مطابق آموزه "فروهرها", همه هستی از دو بخش "مینو" و "گیتی" برهم آمده است. این دربرگیرنده همه آفریده‌های اهورامزدا و حتی دُژ-آفریده‌های اهریمن نیز می‌شود. حتی خود اهورامزدا نیز دارای فَروهَر است. در حقیقت جهان "مینو" جایگاه توانش (بالقوه گی) هر آن چیزی است که می‌تواند صورت عینی و مادی و به تعبیر دقیق "تن گیتیکی" داشته باشد. این توانش‌ها همان "فروهر"‌هایی است که خواه در جهان گیتی تنانه شده‌اند یا هنوز از کَتم قوه و توانش محض بیرون نیامده‌اند. در این آموزه جهان "فروهر"‌ها یا همان جهان "مینو" خوب مطلق است و بدی و کژی در آن راه ندارد، پس اهریمن را به آن راهی نیست اگرچه اهریمن خود دُژ-آفرینی دارد ولی نکته اینجاست که اهریمن نادان است و "ناخودآگاه" این آفرینش را به بار می‌آورد، به همین خاطر است که همواره آسیب رسان و مخرب آفرینش نیک اه فروهر...ادامه مطلب